Omdat Albert stelde dat je als voorbereiding op je 4* examen best ook eens in andere clubs gaat trainen, begon ik maar een aantal clubs te selecteren.
Het was hier toen begin september en al snel donker en fris aan het worden. De prachtige stranden en warme helderblauwe water van Hawaii leken me toen een aangename trainingsplaats.
Omdat ik m'n loop- en zwemtraining dan ook meteen voor de' Iron Man' zou kunnen gebruiken, pakte ik m'n spullen maar bij mekaar en 2 dagen later stond ik met m'n voeten op Hawaiiaanse bodem.







De Staat Hawaii bestaat uit verschillende eilanden en Oahu was er m'n eerste verblijfplaats. De noordkant van de eilanden is steeds zeer winderig en eventuele regenwolken blijven vaak in het midden tegen hun vulkanisch gebergte steken.
In dit binnenland vind je dan ook nog ongerept tropisch REGENwoud wat niet alleen door mezelf maar ook door de filmploegen van 'Jurasic Park 3' werd ondervonden. Je voelt de eerste druppels en 1 minuut later zie je geen steek meer voor je ogen van het dichte regengordijn. (de busbestuurder zag ons graag terug opstappen …).
Langs de zuidkust van de eilanden is het steeds aangenaam om te vertoeven. Honolulu en het nabijgelegen Waikiki beach zijn hier gelegen en dit Japanse Benidorm wordt dan ook door vele Honey Mooners overstelpt.
Bij Pearl Harbor hebben de Japanners de Amerikanen even een poepje laten ruiken en de bewijzen hiervan kan je in het opgerichte Memorial en bijhorende museum gaan bekijken.
Het hele eiland telt voorts nog ontelbare mooie stranden waaronder een aantal van fijne lavakorrels wat een uniek zwart strand oplevert. Twee luchtvaartmatschappijen verzorgen er binnenlandse vluchten tussen de verschillende eilanden. De langste vlucht duurt ongeveer 50 minuten en een enkel ticket kost 50 $. Met Hawaïn airways vloog ik door naar The Big Island, het mekka van de Iron Man en bekend om zijn vulkanische duiksites.



Turtle Heaven deed zijn naam eer aan.
De talrijke soepschildpadden stoorden zich niet aan ons en lieten zich rustig door de poetsvisjes van hun algen en parasieten ontdoen. Onze 'Daniël'-instructeur kende er alle diertjes bij (Latijnse) voornaam en zette Octopussy even in pose om te zien hoe dit als trouwring zou staan …
Voorts 'the usual' qua onderwaterleven, veel hard koraal en een goei 15 meter zicht. Eel Garden was dan weer het domein van de murenes. In elk gat zat er wel eentje verscholen. We hebben naarstig gezocht achter de zeldzame Panter Murene maar deze bleek zelf ook op verlof te zijn …
De duikplaatsen hebben allemaal een aparte bodemstructuur die gevormd werd door de vele vulkaanuitbarstingen waarbij het lava langs de bergwand langzaam de oceaan ingleed. Onder water resulteert dit in prachtige canyons en grote schubachtige plateau's.



Net als bij voorgaande duik zit de rest van de groep al een half uur terug aan boord als we aan de boot arriveren (omdat de instructeur op reserve zit). De Odyssee-training begon zijn vruchten af te werpen … Het hoogtepunt van m'n duiken hier, beleefde ik op Molokini. Dit is een halve maanvormige vulkaankrater welke de toeristische trekpleister van het eiland Maui vormt.
De kunst is hier een organisatie te vinden die als één van de eerste (om 5.30 AM) er naartoe vertrekt, want als de eerste duikploegen zich vertonen, vertrekken de meeste haaien, roggen en manta's naar open zee.
We arriveren als eerste en het deed goed terug te zijn op de plaats waar ik een tiental jaar geleden bij het snorkelen besliste om er ooit als duiker terug te keren.
We doen de eerste duik aan de binnenkant van de krater. Het water was kristal helder en de rest van de duikploeg bleek een plaatselijke club te zijn. Met zo'n gidsen kon het enkel maar meevallen en dat was ook zo.



Als er geen haai in ons gezichtsveld was wisten die gasten wel een inham en overhang te vinden waar deze dieren even gingen verpozen. Een adelaarsrog demonstreerde zijn balletkunsten en schilpadden deden kamasutrastandjes om aan de onderkant van stenen, de mossen te kunnen verorberen.
Wanneer we een murene met poetsgarnalen tegenkwamen nam een van de mededuikers zijn ontspanner uit en opende de mond. Als bezettenen begonnen de poetsgarnalen zich op zijn witte tanden uit te sloven. Wat een mens allemaal niet doet om geen tube tandpasta te moeten kopen … De buitenkant van de krater wordt door hen de 'Back Wall' genoemd. Deze kraterrug ligt steeds in serieuse stroming en loopt af tot de onmetelijke diepte van de oceaan. De dagtoeristen doen deze kant niet vaak aan want je kan hier moeilijk snorkelen en enige duikervaring is een must!

De laatste dagen was er vaak melding gemaakt van manta's maar ik heb ze er niet gezien. Murenes en roggen met hopen en af toe nog een rifhaai.
Als we terug bovenkomen ligt heel de binnenbaai al vol met de dagjestoeristen. Het is een gejoel van gewelste, overal snorkelaars in het water,
kinderen die van schuifafs het water in plonsen en rond de BBQ's staan de bierdrinkende mannen hun kroost aan te moedigen. Je zou je als haai voor minder uit de voeten maken … en wij dus ook. Een andere prachtige bestemming is het eiland Lanai. Het is nog een vrij ongeschonden gebied want niet zoveel organisaties bieden deze lange boottrip aan. Hier duik je gegarandeerd tussen dolfijnen en zijn er prachtige 'kathedralen' en tunnels begroeid met de mooiste koralen. Iedereen die ik erover sprak zei dat het een 'must to do' is maar ik had er toen geen 8.000 BEF voor 2 duiken voor over.
Net als 10 jaar geleden besloot ik om er ooit in maart nog eens terug te keren. Dan vertoeven de fameuze bultrugwalvissen in het gebied en een ontmoeting met deze dieren moet een unieke belevenis zijn. De vele foto's ervan die in alle duikshops hangen te pronken, hebben mij alweer een nieuwe duikdroom gegeven.
Nu enkel nog het groot lot winnen of een Platinum Dinners Club kredietkaart van de clubbladredactie meekrijgen …