Onderwaterleven

De Filippijnen bestrijken een zeer uitgebreid gebied, elke regio heeft zijn specifieke fauna en flora. De regio rond Sabang is vooral gekend voor de kleinere beestjes. Grote vissen moet je hier niet verwachten. Een occasioneel verloren gezwommen tonijn niet te na genomen. In de buurt van Shark Cave leven er witpunt rifhaaien, maar dit enkel in de koudere maanden. Voor de rest zie je er de gewoonlijke rifvissen, maar net een maatje kleiner. Onder de 'speciale' visjes vinden we spookmurenes, Rüpelmurenes, twee soorten hengelaarsvissen, grijze pijlstaartroggen, harlekijnspookfluitvis en zeegras spookfluitvis, vuur slangaal, kaketoe voorhoofdsvinvis en schommel voorhoofdsvinvis, sterrenkijker, verschillende soorten zeenaalden en niet te vergeten de pygmee zeepaardjes. Je vindt hier een massa verschillende soorten slakken, zowel huisjesslakken als naaktslakken. Hoeveel soorten? Ik zou er geen aantal op kunnen plakken, maar elke duik zagen we wel een nieuwe soort. Daarnaast leven er nog veel verschillende soorten grote platwormen. Grote en kleine sepia's, grote en kleine octopussen en pijlinktvissen.

Onder de geleedpotigen waren de nieuwelingen de verschillende soorten bidsprinkhaankreeften en de dooskrabben. Voor de meeste onder ons waren de ontmoetingen met de zeeslangen ook een nieuwe ervaring. Op Turtle Rock hadden twee schildpadden een vaste verblijfplaats.
Verschillende soorten zee-egels, zeekomkommers, veersterren en twee meter grote bekersponzen.
Veel soorten hard en zacht koraal. De zachte koralen hadden wel allemaal dezelfde saaie beige kleur. Er is een soort bruinkleurig zacht koraal Deze koralen zijn precies allemaal veertjes met elkaar verbonden. Als je dacht dat een aanraking met vuurkoraal pijnlijk is, moet je eens proberen je been tegen dit koraal te houden.

Het klimaat

In de periode dat wij hier waren, was het water 25-26° C. Voor mensen met een laagje 'bio-preen' warm genoeg om in shorty te duiken. Voor Bert en Steven was het echter net iets te koud, maar ze mochten gratis een pak van Scandinavian Divers gebruiken.
Boven water worden de maanden van maart tot mei, voor sommige streken zelfs tot juli, de warme maanden genoemd. Het is er dan droog en heet. Tijdens onze drie weken heeft het eenmaal hard geregend, de nacht van onze aankomst en er viel eenmaal, 's avonds gedurende een kwartier, wat motregen. Voor de rest was er het zonnetje met ruim 35°C. Echter de warme maanden hebben ook een nadeel. Elk jaar in die periode is er een ontwikkeling van een bacterie, die kleine wondjes zwaar infecteert.

Medisch

Ieder wondje, hoe klein ook, moet degelijk verzorgd worden om niet te infecteren. Een niet of slecht verzorgd wondje begint te zweren. Danielle heeft dit kunnen ondervinden aan een opengekrabde insectenbeet, ze heeft daarvoor zelfs de plaatselijke dokter moeten raadplegen. Daniel had dan weer een oudere wonde, vanuit België, die terug openging en begon te verzweren.
Ontsmettingsmiddel en antibiotica is zeer moeilijk te verkrijgen of zeer duur. Daarom vraagt de duikbasis ook aan alle toeristen om de overschotten van hun reisapotheek achter te laten voor hun eerste zorgen kit.
Sabang heeft een heuse kliniek, althans een klein kamertje waar dokter Carmelita dagelijks spreekuur houdt.
Voor de dichtstbijgelegen herdrukkingskamer moet je naar Batangas. Dit is ongeveer 30 minuten varen met een motorboot. Voor duikongevallen werken de verschillende duikbasissen van de Sabang regio samen. Er is een centraal meldingspunt, van waaruit de caisson of de hulpdiensten verwittigd worden. Dit meldingspunt staat ook in rechtstreeks radiocontact met de Rescue Service van de luchtmacht uit Manila, welke op 35 minuten met een helikopter ter plaatse kan zijn.

Anekdotes

* Steven maakte zijn 150ste duik in de Filippijnen, ik mijn 500ste en Daniel zijn 1600ste.
* Bart maakte ook een speciale duik toen hij van de floating bar over wilde stappen op de boot. Hij deed deze duik wel niet in duikpak, neen Bart die duikt in gewone kledij. Bij deze duik ontdekt hij ook dat zijn fototoestel niet geschikt is om onderwateropnames te maken.



* Vic had een toeter aangesloten op zijn inflatordarm. Als hij dat ding onder water gebruikte, bezorgde hij ons bijna een hartaanval. Toen we dreigden zijn inflatordarm over te snijden, beloofde hij ons het ding niet meer te gebruiken. De volgende dag had hij zijn toeter gedemonteerd. Als alternatief had hij nu een klopper met elastiek op zijn fles. De eerste tien minuten van de duik had iedereen al eens aan de klopper getrokken. Voor de volgende duik was ook dat ding gedemonteerd.
* Peter, de duikinstructeur, had nogal veel last van zijn oren. Daarom droeg hij een speciaal masker met oorbeschermers. De oorbeschermers stonden via een buisje in verbinding met zijn masker, hierdoor kon hij het squeeze effect tegen gaan. Maar eerlijk gezegd, duiken met oorwarmers, het is geen zicht.
* In het Deens betekent 'meeting' zuipfestijn. Iedere keer dat Peter, de eigenaar, naar een meeting ging, kwam hij goed in de olie terug.
* Ongeveer dagelijks verliest Peter, de eigenaar, op de floating bar zijn zonnebril. Tegen de avond zet hij zijn bril boven op zijn hoofd. Zijn uitleg gaat echter gepaard met veel handbewegingen en zo slaat hij zijn zonnebril altijd in het water. Wij maar denken dat we onder de bar een nieuwe vissoort ontdekt hadden, maar het waren gewoon doktersvissen met een bril op.
* Op een duik kwam er een nieuweling mee, zijn derde duik. Peter zei tegen ons dat hij met deze leerling na 35 minuten zou opstijgen, terug naar de duikbasis varen en de boot terugsturen om ons op te pikken. We mochten dus op ons gemak door duiken en moesten niet naar een minuutje kijken. Na 115 minuten stijgen we op en wat zien we. Peter en zijn leerling zitten nog in de boot. De arme jongen maakte een prachtige imitatie van een gekookte kreeft. Hij had immers 80 minuten in de blakende zon gezeten.

Dit was de eerste keer dan we doken in deze regio en de Filipijnen. Deze bestemming was voor ons dus ongekend. Elk van ons was echter dolenthousiast over deze duikreis. Dank aan Kurt voor de goede opvang ter plaatse, maar ook aan Scandinavian divers waardoor ons verblijf in Big Lalaguna een onvergetelijke herhinnering werd. We kunnen elke zichzelf (en de natuur) respecterende duiker deze bestemming aanraden. De lange trip wordt dubbel en dik beloond door de prachtige duiken en de aangename bevolking. Als het dichter lag, ik zou er elk weekend naartoe gaan.

We doken met...

Scandinavian Divers,

Big Lalaguna, Puerto Galera 5203, Mindoro OrientalPhilipinesTel. (0917) 903-75-82
Email: pl@scandinaviandivers.com
Website: www.scandinaviandivers.com

door Walter Van Den Eynde & Bart Spiessens

In april, begin mei, hadden de Filippijnse eilanden de eer een Odyssee delegatie te ontvangen. Dit om eens ergens anders te duiken. En anders, dat was het wel. We waren begonnen aan een dagboek, zoals voor de andere reizen, maar de dagindeling was elke dag grotendeels hetzelfde. Dit kan voor de lezer van het verslag redelijk saai worden, vandaar dat je een meer algemeen verslag krijgt. Dit verslag is door Walter & Bart opgemaakt en geeft weer hoe zij de Filippijnen ervaren hebben, over sommige zaken kunnen de medereizigers dan ook een andere mening hebben. Wel kunnen we stellen dat iedereen over de reis in het algemeen meer dan tevreden was.

De voorbereiding

Het eigenlijke startschot voor deze reis is gegeven toen Bart en ikzelf, op rondreis in de Verenigde Staten op dat moment, aan het babbelen waren over eens een iets andere duikreis. Zo kwamen de Filippijnen ter sprake. Eenmaal terug in België begonnen we met het inwinnen van inlichtingen. Volgens de verschillende duikgidsen en reisplanners uit mijn verzameling, is de ideale periode van maart tot mei. We kozen dus voor april. Verschillende duikers die reeds de Filippijnen bezocht hadden raadden ons 'Dive with Kurt' aan. Na een vergelijkend marktonderzoek, kwamen we inderdaad tot de conclusie dat Kurt het betere prijs / duikaanbod had. Uit zijn aanbod kozen we Sabang op het eiland Mindoro. Ondertussen maakte het bestuur plannen voor de clubreis.
De Filippijnen waren geen optie daar ze te ver liggen en het vliegtuigticket te duur is om eventjes vlug een weekje te gaan duiken, en drie weken, dan nog in april is niet voor iedereen mogelijk. Voor de clubreis werd er geopteerd voor de maand mei en Frankrijk.
Onze voorzitter vroeg Bart en mij onze plannen voor de Filippijnen niet publiek te maken om de clubreis niet in het gedrang te brengen. Dus hielden we het stil tot na de uiterste inschrijvingsdatum van de clubreis. Toen we onze plannen dan openbaar maakten, waren er een paar kandidaten om mee te gaan. Daar ik geen toegang heb tot het internet deed Bart alle organisatorisch werk, en hierbij een dikke proficiat. Het was dik in orde Bart.

De heenreis

Zaterdag de dertiende april, iets voor negen uur pikt Jos ons op om ons naar Schiphol te brengen. Al een geluk dat het niet vrijdag de dertiende is, er zou anders wel het een en ander kunnen mislopen. We zijn nog maar net de grens over en ... file, oh jongens wat een file, wel meer dan duizend wielen, staan hier op een rij. Bart maakt van deze opstopping gebruik om ons te melden dat we niet naar Sabang maar naar het nabijgelegen Big La Laguna gaan. Kurt, van het gelijknamig reisbureau wil ons een voor hem nieuwe duikoperator laten uitproberen.

Maar goed dat we tijdig vertrokken zijn, anders hadden we de vertraging op de luchthaven gemist. We staan aan te schuiven aan de balie van Cathay Pacific... en file, oh jongens wat een file, wel meer dan duizend wielen (van de bagage karretjes) staan hier op een rij. "Ha, jullie hebben een vlucht geboekt naar Hong Kong om 14.05 u, nou dat is leuk. Tenminste als er een vliegtuig zou zijn. Dat is er immers niet. Probeert u gewoon nog eens om 22.35 u, dan hebben we er eentje, beloofd." "En hoe zit het dan met onze aansluiting naar Manila?"
"Nou, die heb je dan wel mooi gemist! Neen hoor, cheintje! Jullie zijn reeds overgeboekt op een later vlucht. Althans dat zal ik onmiddellijk doen. Maar helemaal niet getreurd. Hier hebben jullie allen een bonnetje, ken je voor € 14 gaan lunsjen. Hier heb je er nog eentje, ken je ook gaan dineren. Het is niet dat je iets anders te doen hebt niewaar!"
"Miljaar." Zegt Daniel. "Ik heb me nog zo voorgenomen om nuchter op de vlieger te stappen, maar ze doen er hier alles aan om me tegen te werken."
Enfin, wat miseries, troelen en acht uur later zitten we dan toch op het vliegtuig. Hong Kong, here we come. Het vliegtuig kon niet beter, ja misschien op tijd komen, maar een muggenzifter die daarover valt. Het eten was deftig, naar luchtvaart maatstaven, zelfs uitstekend. De drank was overvloedig. Iedereen had zijn eigen TV scherm en je kon zelf kiezen uit een selectie van oude en recente films.
In Hong Kong aangekomen, merken we dat we niet op de eerste vlucht, binnen een uurtje, naar Manila zitten. Neen, we hebben die binnen vijf uurtjes. En een lunchbonnetje voor een gerecht met flietjes of lijst.

Eindelijk, zondag om middernacht, komen we aan in Manila. Kurt staat ons op te wachten. Hij heeft een busje geregeld naar Batangas. We zullen een privé boot nemen om over te varen naar Big La Laguna in plaats van de ferry. Deze laatste start pas om 08.30 u terug met overvaren. De chauffeur van het busje doet zijn uiterste best om een goede tijd neer te zetten tussen Manila en Batangas. Aangekomen in Batangas glundert hij. Acht minuten ingehaald! Hiep, hiep hoera! Dat we al twaalf uren of 720 minuten vertraging hebben dringt blijkbaar niet door. Maandag 03.10 u plaatselijke tijd komen we aan in Big La Laguna, ruim 36 uren na ons vertrek in Leuven.
Kurt kan ons blij maken dat er hier al in drie weken geen druppel regen meer gevallen is. Zijn zin is nog niet volledig uitgesproken als het begint te regenen. Na vijf minuten is het gedaan met regenen en begint het te gieten. In spurt van de boot naar het dichtstbijgelegen afdak. Maar veel maakt het niet uit, we zijn door en door nat.
De eigenaar van ons logement komt ons ook nog doodleuk vertellen dat onze kamers nog niet vrij zijn en dumpt ons in een paar berghokjes, die hij kamers noemt. Maar we zijn al lang blij dat we een bed en een douche hebben. Maar voor we daarvan gebruik maken, eerst nog zien of we nog een bar open vinden. Niet dus! Dan maar een bar geopend. Want Kurt doet er eentje op en geef toe, waneer krijg je nog eens de kans om op de kop van een Hollander te drinken. Na een drankje, twee, drie, veel voor sommigen, kruipen we in onze nest.
Maandag om 11.00 u maken we kennis met de eigenaar en de duikinstructeur van het logement/duikcentrum. Vanaf dan ziet onze dagindeling eruit zoals de logo's op de T-shirts hier, Eat, Sleep and Dive.

Big La Laguna

Big La Laguna ligt in het noorden van het eiland Mindoro, op het schiereiland Puerto Galera. Het is een rustige baai op wandelafstand, 15 minuten te voet en 5 minuten per boot, van het meer toeristische en drukkere Sabang. Het ligt op 80 minuten wandelen of 15 minuten per boot van Puerto Galera. Om Puerto Galera te bereiken kan je ook eerst naar Sabang gaan en vandaar uit een jeepny, taxibusje in de vorm van een jeep, nemen. Big La Laguna bestaat uit een paar duikbasissen, die tevens logies en restaurant bevatten en uit een paar strandbarretjes. Achter dit toeristisch front staan de huisjes van de plaatselijke bevolking.

De bevolking

De Filippino's zijn vriendelijk en niet opdringerig. Ze klampen je niet om de vijf meter aan om je iets te verkopen, als ze je al aanspreken is het meestal om goedendag te zeggen. Ze zien een blanke niet als attractie of als makkelijke prooi. Op het strand wordt je wel geregeld aangesproken als je geen bangka, lokaal bootje dat als taxi gebruikt wordt, moet hebben. Als je echter neen knikt, laten ze onmiddellijk met rust. In de restaurants of op de terrasjes word je pas aangesproken als je reeds zit en in de winkels moet je meestal zelf naar iets vragen, voor ze het je aanbieden. De omgang is meestal heel familiair. Ze vragen naar je voornaam en je wordt vanaf dan met je voornaam aangesproken, ze verwachten van jou hetzelfde. In Big La Laguna is wisselgeld dikwijls een probleem. Als je niet gepast kan betalen, dan betaal je toch gewoon straks of anders morgen. Je voornaam staat dan gewoon op een gedetailleerde rekening.
Wel behoren de Filippino's niet tot de properste volkeren van de wereld. Hun persoonlijke hygiëne vormt geen probleem, maar afval wordt dikwijls weggesmeten waar ze staan. Diervriendelijk kunnen we ze ook niet noemen. Van hun gezinsbudget kunnen ze net zelf leven, honden en katten worden dus aan hun eigen lot overgelaten. De beesten lopen constant rond op zoek naar iets eetbaars of gewoon op zoek naar een knuffel. Ze staan echter vol met huidziektes, waardoor ook de toeristen niet geneigd zijn om ze te strelen. Meer naar het binnenland, waar weinig toeristen komen, verdwijnt regelmatig een hond in de pot. Maar dan doen ze niet op dit eiland, enkel op alle andere eilanden, maar niet op dit, althans als je ze gelooft.

Eat

In een duik/logies arrangement voor de Sabang regio zijn geen maaltijden voorzien. Voor je ontbijt tot avondmaal ben je aangewezen op de plaatselijke restaurants en snackbars. We hebben verschillende eetgelegenheden geprobeerd en in de meeste goed gegeten. En als het al eens ergens slechter is, dan ga je daar toch gewoon niet meer terug. Het ontbijt bestaat uit een simpele boterham met confituur tot een uitgebreide maaltijd met spek, eieren, toast met bonen en een heuse fruitschotel. Aan jouw de keuze. Voor je middagmaal kun je kiezen uit een uitgebreid aanbod aan snacks. Het avondmaal kun je simpel houden zoals een hamburger of je kunt uitgebreid tafelen met alles erop en eraan. Je kunt kiezen uit kip, varkensvlees, rundvlees, vis of andere zeevruchten met groenten, rijst, noedels, frieten of een gekookte aardappel. Dit alles klaargemaakt op Filippijnse of Europese wijze.
Eten en drinken kost je gemiddeld € 15 per dag. Dan heb ik het over ontbijt, een snack als lunch en een uitgebreid diner, alle frisdranken overdag en een paar pintjes 's avonds.

Sleep

We logeerden bij Scandinavian Divers. De kamers bevinden zich op de eerste verdieping boven het duikcentrum. Dat is lekker gemakkelijk. 's Morgens sta je op, een tiental trappen naar beneden, je trekt je duikpak aan, nog een paar treden naar beneden en je stapt in de boot. Het logement is nog in volle aanbouw. Er zijn momenteel drie kamers klaar en ze zijn bezig nog vijf kamers en een klein zwembad bij te bouwen. Van de werkzaamheden hebben we slechts een dag echt last gehad. De kamers zelf zijn ruim genoeg. Ze hebben een bed, op verzoek twee, een kledijrek en een zitbank. Alle kamers hebben airco. Iedere kamer heeft zijn eigen badkamer met lavabo, wc en douche. Op warm water onder de douche moet je echter niet rekenen.
Mijn enige opmerking over de kamers is dat de kuisvrouw haar werk niet al te serieus neemt. Je moest haar dagelijks zeggen dat je nieuwe handdoeken dan wel lakens wenste en het kuisen zelf was maar in de vlucht gedaan. De kamers waren maar twee dagen echt proper en dat was toen de kuisvrouw er niet was en het barmeisje deze taak op zich nam. Maar nogmaals slapen op een paar meter van je duikboot is een grote luxe. Peter Liisberg, de eigenaar, is de gastvrijheid zelf. Ongeveer dagelijks kregen we een welkomsdrink en op sommige dagen zelfs meerdere. Als je hem mee naar de 'Floating Bar' kreeg, was het moeilijk om nuchter terug te geraken en dit zonder dat je zelf maar een peso betaalde. Tevens kregen we allen een T-shirt van de duikbasis. Peter was uitermate dankbaar toen we het droegen om een avond naar Sabang te gaan.

Dive

Voor een beschrijving van de duikplaatsen verwijs ik graag naar een andere pagina.
Scandinavian Divers beschikt over een snelle motorboot, welke ruim plaats biedt aan acht duikers. Meer duikers is mogelijk maar het vraagt dan ietwat organisatie. Meestal waren we met zeven duikers, wij zes en de gids. Een snelle motorboot heeft enkele voordelen ten opzichte van de bangka's waarmee veel andere duikbasissen uitvaren. Ten eerste ben je ongeveer driemaal sneller op je duikplaats. Ten tweede hebben de bangka's vlotters aan hun zijkanten om niet om te kantelen, deze vlotters zijn echter gevaarlijk in de deining gaan ze omhoog en slaan terug op het water, als je daar net als duiker onder zit om in de boot te kruipen... En deining staat hier heel dikwijls. De duikbasis heeft plannen om een tweede, iets grotere boot bij te kopen. Hiervoor vroegen ze praktische opmerkingen over hun huidige boot. We hadden er drie kleine, waarvan ze onmiddellijk een aanpasten aan deze boot.
Gedoken wordt met 12lt aluminium flessen, de thuisbasis heeft er een twintigtal. Met hun nieuwe boot willen ze ook flessen bijkopen, waaronder een paar 15lt voor de grootverbruikers. Flessen en loodgordels zijn inbegrepen in het duikpakket. Andere uitrustingstukken kun je huren.



Hoewel de thuisbasis nog maar 18 maanden bestaat, heeft Peter Smith, de duikinstructeur en onze gids, acht jaar ervaren in deze regio. Hij weet de duikplaatsen dus perfect te vinden. We duiken in buddy-systeem. Voor degene die het buddy-systeem niet kennen. Je duikt met een vaste buddy, je blijft echter in groep en volgt één duikleider, die de duikplaats kent, eenmaal op de juiste plaats duik je met je buddy verder. Peter bracht ons naar het focuspunt van de duikplaats, wuifde dan goodbye en liet ons zelf de plaats verder onderzoeken. We moesten echter twee beperkingen in het oog houden. Volgens de computer niet in deco gaan en op vijftig bar aan de veiligheidstrap beginnen. Twee regels waarmee een verstandig duiker absoluut geen probleem heeft. Meestal verliet Peter ons na 40 minuten, zelf doken we gewoonlijk tussen de 80 en 90 minuten. Onze kortste duik was 40 minuten, omdat onze bodemtijd toen opgebruikt was en het ondiepe water niet bereikbaar omdat de stroming ons de open zee in duwde. De langste duik werd gerealiseerd door Bart en Danielle met 126 minuten.

De eerste week liet Peter ons kennis maken met het merendeel van de duikplaatsen. Vanaf de tweede week mochten we zelf bepalen waar we naartoe wilden. Vanwege het drukke bootverkeer dien je op te stijgen met een ballon. Alle duiken zijn stromingsduiken en stroming, die heb je hier wel.
Je springt het water in en laat je maar met de stroming meedrijven, de boot vindt je wel terug. Hoewel Darwin, onze schipper, nog redelijk jong was, deed hij zijn job perfect. Als we onze OSB oplieten, zat hij reeds boven ons. Tevens was hij de behulpzaamheid zelf, je fles van en naar de boot dragen, je helpen met je fles aan te doen voor de duik, je lood en fles uit het water aannemen na de duik, niets was hem te veel gevraagd.
De materiaalmeester was Vic. Zeer behulpzaam en zeer bekwaam. Iemand had een lek in de eerste trap van zijn ontspanner. Geen probleem, binnen de vijf minuten was het euvel hersteld. Aan de Floating Bar lag een boot in panne, Vic gaat even een kijkje nemen en drie minuten later vaart de boot weg. Als Peter nieuwe leerlingen had, speelde Vic onze duikgids. Voor nachtduiken en duiken op Verde Eiland moesten we bijbetalen. Om de eenvoudige reden dat voor nachtduiken het personeel een paar uren langer moest blijven en naar Verde varen wel een redelijke afstand, lees benzineverbruik, is. Normaal kost dat 7 US$ extra, wij kregen het echter voor € 2.20. Om maar te zeggen dat ze niet echt op geld uit waren. Over het onderwaterleven kan ik dit zeggen dat we iedere duik wel een beestje tegen kwamen welk nog niemand van ons ooit gezien had.

door Walter Van Den Eynde Eind september, begin oktober 1999 hebben Odysseeers BDM, Daniëlle De Wolf, Walter Van Den Eynde en Danielle's broer Roger Zuid Afrika onveilig gemaakt. Naast de klassiekers zoals het Krügerpark, Pretoria, Pelgrimms Rest ... zijn ze natuurlijk ook gaan duiken. Voor het land Zuid Afrika verwijst Walter graag naar andere reisverslagen en naslagwerken, maar hier wil hij het voornamelijk hebben over het duiken in dit prachtige land.

Sodwana Bay

Onze eerste duikplaats is Sodwana Bay. Deze baai is een natuurreservaat, hierdoor zijn er een massa beperkingen qua duiken. Boten mogen enkel in de daartoe voorziene zone te water gelaten worden, boten mogen niet ankeren, boten moeten 300 meter van zeezoogdieren weg blijven, de riffen mogen niet gebruikt worden als trainingszone of om proeven af te leggen, handschoenen zijn ten strengste verboden. Deze en nog tal van andere regels zorgen er voor dat het koraal hier in perfecte staat is. Voor de kust van Sodwana liggen drie belangrijke riffen, het zeven mijl rif, het vijf mijl rif en het twee mijl rif. Het twee mijl rif wordt nog eens onderverdeeld in verschillende duikplaatsen. De riffen zijn genoemd naar de afstand dat ze van de kust liggen. De standaard duik is naar het twee mijl rif, voor de andere riffen dient men bij te betalen. Als je hier gaat duiken houdt er dan ook rekening mee dat flessen en lood niet inbegrepen zijn in de prijs. Op twee mijl rif zien we de traditionele rifbewoners, papegaaivis, doktersvis, vlindervis, trekkersvis, anemoonvis, baarzen... Op het vijf mijl rif zien we een sidderrog en een kleine schildpad. Op zeven mijl rif hebben we de spektaculairste ontmoeting. Een 2,5 meter lange ragged tooth shark kruist ons pad. Deze zandhaai is een ongevaarlijke doch indrukwekkende vis. Hij is helemaal niet schuw en gaat duikers niet uit de weg. De haai is totaal niet agressief en men moet hem al in het nauw drijven of proberen aan te raken alvorens hij zou bijten. De haai komt frontaal op me af, pas een meter voor mijn draait hij af en zwemt weg. Na onze laatse duikdag hier trekken we terug het binnenland in.

Protea Banks

Onze tweede duiklocatie is Protea Banks. Dit rif ligt vlak voor Shelley Beach dichtbij Port Shepstone. Protea Banks wordt aangegeven als een van de beste duikplaatsen van Zuid Afrika. De eerste dag duiken we met de maatschappij Unlimited Diving. Protea Banks is niet voor beginnelingen, het rif begint op –40 meter diepte en loopt af naar de diepzee, er staat altijd een sterke stroming. Hoewel de duikplaats als een "must" beschreven staat in de duikgidsen, vinden we er maar niks aan. Een onbekende duiker klamt ons aan en raadt ons aan met Trevor van African Dive Adventures te duiken. We nemen deze raad ter harte en duiken de volgende dag met Trevor Krull. Trevor beweert dat hij degene is die Protea Banks in kaart gebracht heeft. Onder water zet hij zijn beweringen kracht bij. Hij oriënteert zich een paar seconden, palmt twee minuten tegen de stroming in en komt pal op een grot uit. De grot wordt in de duikgids beschreven als Caves. Het stikt er van de zandhaaien. We zien tevens nog een aantal roggen en twee hamerhaaien. Eenmaal terug aan boord manoeuvreert Trevor zijn boot tussen een school dolfijnen, zo kunnen we nog een paar minuten tussen deze dolfijnen snorkelen. Nu begrijpen we de hoge score van deze duikplaats.

Gansbaai

Na nog een paar dagen in het binneland nemen we een vlucht richting Kaapstad. Vanuit Kaapstad rijden we naar Gansbaai. In Gansbaai gaat de natte droom van menig duiker in vervulling. Voor de kust van dit dorpje liggen de eilanden Geyser en Dyer, deze eilanden vormen een natuurreservaat. Geyser eiland is de thuisbasis van een grote zeeleeuwen kolonie . Deze zeeleeuwen trekken witte haaien aan, je weet wel, die hoofdrolspeler uit Jaws. En dit is wat we hier komen zoeken, of wat dacht je? We boeken een duik bij Jackie Smith. Deze operator is een van de weinigen die een vergunning heeft om in het kanaal tussen de twee eilanden te ankeren. Om witte haaien te zien moet je echt wel op deze plaats zijn. Afspraak in het haventje van Gansbaai, wanneer we de kleine boot met het pietluttig kooitje zien moeten we toch even slikken. Met z’n tweeën kunnen we net naast elkaar staan in de kooi, als je dan weet dat een witte haai met gemak zes meter kan halen stel je je toch wel een paar vragen. Om een lang verhaal kort te maken, in totaal hebben we tien verschillende witte haaien gezien, waarvan de grootste toch wel vijf meter was. Na deze prachtige ervaring zat het verlof erop en moesten we terug richting België. In Zuid Africa doken onze leden met African Dive Advertures (Trevor Krull) PO Box 1563, Margate 4275 Tel. (082)45678 85, Fax. (039) 31714 83 Email: afridive@venturenet.co.za

door Karine De Munter

Op mijn huidig werk had ik nog enkele overuren staan die in het jaar 2004 verplicht dienden opgenomen te worden. En wat doe je dan ? Ze opnemen en een last minute boeken naar ... Fuerteventura. Ik had amper één week de tijd om de trip voor te bereiden. De website van het magazine duiken, enkele reisgidsen en de persoonlijke informatie van Jean-Pierre en Walter hielpen me alvast goed op weg. Na enkele email contacten met verschillende duikcentra, ben ik blij met de keuze die ik gemaakt had in België.

De Canarische eilanden

Watertemperatuur: tussen de 17°C in de winter en 23 °C in de zomer
Zichtbaarheid: soms meer dan 30 meter
Potentieel gevaarlijke dieren: haaien, roggen, barracuda’s, schorpioenvissen, murenen, vuurwormen en anemonen
Type duiken: Grot-, Wrak-, Nacht- en Strandduiken

El Rio: de ondiepe zee-engte tussen Corralejo en Lobos

Ik had amper één week de tijd om de trip voor te bereiden. De website van het magazine duiken, enkele reisgidsen en de persoonlijke informatie van Jean-Pierre en Walter hielpen me alvast goed op weg. Na enkele email contacten met verschillende duikcentra, ben ik blij met de keuze die ik gemaakt had in België.



Op woensdag 15 december landde mijn vliegtuig in de hoofdstad van Fuerteventura: “Puerto del Rosario”. Met mijn huurwagen reed ik richting Corralejo (38 km), op zoek naar het duikcentrum Punta Amanay.
Bij aankomst was het centrum gesloten (siësta) en stuurde ik een SMS naar Kristof Callewaert (Vlaming en sinds 2000 één van de twee zaakvoerders van het duikcentrum). Hij vroeg me om 10 minuten te wachten en ... dat deed ik.

Vervolgens kreeg ik meer uitleg over het duik centra en het Internationaal Festival te Corralejo. Normaal gezien duiken we tweemaal per dag tussen Corralejo en het pirateneiland Lobos met de zodiak. De samenkomst in het duikcentrum vindt plaats voor de eerste duik om 8u45 en de tweede duik om 11u. Je maakt je duikklaar en wandelt 50 meter naar de haven. Ondertussen transporteert een jeep het materiaal naar de boot.
Per duik met eigen materiaal betaal je 25 euro, dit is inclusief boot, lood en duikfles natuurlijk.

Na een lang gesprek met Kristof, liet hij me weten dat ik eventueel donderdag en vrijdag kon duiken om 11u, maar zaterdag tot en met maandag werd er zeker 2 keer per dag gedoken. Later op de avond mocht ik een SMS ontvangen. “Morgen wordt er gefilmd om 9u en 11u. Als je wil, kan je met beide duiken mee”. Dit was een aanbod dat ik niet kon afslaan.

Donderdag morgen was het vroeg opstaan voor een autotrip van Costa Calma naar Corralejo, een 100-tal km. Op de eerste duikplaats “Calamareo” verwachtte Jeremy (UK), Andreas, Alejandra, Abel, Jorge en mezelf omstreeks 9u30. Nadat het anker was uitgesmeten, gingen we met z’n allen via het touw naar beneden (18m). Gedurende 35 minuten volgde ik mijn duikleider Andreas samen met Jeremy. Na een trap van 3min op 5m had ik last van zeeziekte in de zodiak. Een tweede duik werd me afgeraden.



Op vrijdag werd het duiken door mezelf afgelast (mijn palmen werden gestolen). Samen met een reisagent werd er aangifte gedaan bij de lokale politie. Vervolgens ging ik op zoek naar nieuwe palmen in Costa Calma en omgeving, maar tevergeefs. 's Avonds ontving ik een SMS. Hij had nog nieuwe palmen in voorraad.

Zaterdag was ik op tijd voor de tweede duik naar “La Carrera”. Ik kreeg de tip om mijn rug naar de golven te draaien en zo snel mogelijk via het touw naar 5m te gaan. Gedurende 32 minuten volgde ik samen met Michel (een Belg) en Rico (een Duitser) onze duikleider Kristof op 13m diepte. Als eerste maakte ik mijn trap van 3min op 5m diepte alvorens terug de zodiak te beklimmen. Dankzij Touristil had ik vandaag geen last van zeeziekte !

's Avonds werd ik door Kristof en 3 onderwaterfotografen op de afsluiting van het Internationaal Festival in het Cultureel Centrum uitgenodigd. Na een lang gesprek in het Spaans (waar ik niet veel van verstond), werden 2 video’s voorgesteld van het Onderwaterleven van de El Rio. Nadien werd er afscheid genomen en emailadressen uitgewisseld.

De tweede duik op zondag was naar “Luis”. Het is een duikplaats vlak voor de kust van Lobos waar niet veel stroming staat. Gedurende 38 minuten dook ik samen met Michel rond het rif. We zagen van kortbij een engelshaai en octopus.

Het duiken op maandag werd afgelast wegens storm op zee. Het werd mijn laatste duik op Fuerteventura voor 2004.

Van 15 tot en met 18 december 2004 organiseert de provincie La Oliva en de gemeente Corralejo een eerste Festival Internacional del mar y la imagen submarina in Corralejo-Lobos. Op de agenda staat onder andere een cursus onderwater fotografie (in het Spaans) en een video maken over het onderwaterleven in de El Rio. Het festival werd afgesloten met een persconferentie en de video in het Cultureel Centrum.
Tijdens deze periode gingen we als medewerker duiken met Alejandro Fernandez en Abel Barreiro (Subcampeóns Copa Mundo CMAS 2004) en Jorgen Candan (Premio Antibes 2004).

El Calamareo

De drop-off “El Calamareo” (20 meter diepte) is gesitueerd ten Noord - Westen van Corralejo, ongeveer 2 mijlen verwijderd van de haven. Het is een rif met verschillende canyons en kleine grotten. Onderwaterleven: barracuda’s, vlinderroggen, schorpioenvissen, zeeanemonen, murenen en octopussen.
Lees meer over deze duikstek

La Carrera

De duikplaats “La Carrera” (15 meter diepte) ligt ten Zuid-Westen van het eiland Lobos. Een met lavagesteente ingesloten zandvlakte met kleine grotten en kanalen. Onderwaterleven: pijlstaart- en sidderroggen, engelshaaien en glasogen.
Lees meer over deze duikstek

El Bajon Del Rio

In het midden van het kanaal dat Fuerteventura van het eiland Lobos scheidt, ligt de duikplaats “El Bajon Del Rio”. Het is één van de meest complete duikplaatsen ten noorden van het eiland. Onderwaterleven: tandbaarsen, zeekarpers, trompetvissen en trekkersvissen.
Lees meer over deze duikstek

Karine door met...
Padi Resort Punta Amanay
C./el pulpo 5 – Edificio Dunas Club
Mobile: + 34 / 656 447 657
Email: info@punta-amanay.com
Website : www.punta-amanay.com