Als je Oostenrijk, vakantie en sport combineert, denkt iedereen onmiddellijk aan skiën, aan alpinisme, misschien wel aan wandelen en een enkeling zelfs aan wielrennen. Niemand komt tot de eindsom duiken.
Het duikgebeuren in Oostenrijk is weinig gekend buiten zijn landsgrenzen, ondanks zijn ruim 100 beduikbare meren. De Oostenrijkse meren worden zelden bezocht door buitenlanders, een verlopen Duitser niet meegerekend.



door Walter Van Den Eynde

Hoog tijd om het eens gaan te verkennen dachten we zo. Ons reisdoel werd Karinthië, om de heel eenvoudige reden dat deze deelstaat gewoonlijk de beste weersomstandigheden van Oostenrijk heeft. In Karinthië kozen we voor Velden an der Wörthersee. Dit stadje ligt centraal ten opzichte van een redelijk aantal meren op een kleine 1100 kilometer van Leuven. Via internet had ik een pension gevonden waar woefjes toegelaten zijn, onze huiswolf moest immers ook mee. Het "Lindenhof" staat beschreven als een pension met 27 kamers, met koetjes, kalfjes, eendjes, kippetjes en een pony voor de kinderen. Kortom een pension met daaraan vast een kinderboerderij. Dacht ik.

Ok, vrijdag 23 mei om 02.00hr wij startklaar. Vroem, vroem richting Nederland, Duitsland, Oostenrijk. Ondanks de werkzaamheden, reeds aangehaald door Bart in het reisverslag Kroatië, en nog een paar in Oostenrijk, door Bart vergeten, halen we het traject op een goede 13 uren. Daarbij gerekend alle stops om afwisselend Billy en Danielle laten te plassen. In Velden stoppen we eerst bij het toeristenbureau, waar we de weg naar ons pension vragen.
Niks dus pension met een kinderboerderij, maar een boerderij met een aantal kamers. Maar de kamers waren deftig en Billy had het er onmiddellijk naar zijn zin. Vanaf het balkon hadden we uitzicht op de bergen en op de Wörthersee, welke op 3 autominuten van het pension ligt. Na het avondmaal, schnitzel Wiener art we zijn in Oostenrijk voor iets, gaan we op zoek naar het plaatselijke duikcentrum annex vulstation. Dit is nog niet geopend, nog te vroeg op het seizoen.


Pension Lindenhof
Walter & Billy

Zaterdag 24 mei. Na een stevig boerenontbijt trekken we richting water. Daar we met geen mogelijkheden aan de Wörthersee in het water geraken, allemaal privé-stranden of zogezegde openbare stranden met 7 euro inkom, proberen we ons geluk in de Forstsee. Dit meer bevindt zich op een kwartiertje rijden van Velden. Je volgt de baan aan de noordoever van de Wörthersee tot in Saag, vandaar volg je de wegwijzers. Je komt aan een grote parking, plaats voor zeker 200 auto's. Parkeer zo ver mogelijk achteraan de parking, daar loopt een bospad naar het meer. Het pad loopt 300 meter redelijk steil omhoog. Rond het meer is er een groot kiezelstrand. Je geraakt makkelijk in en uit het water. Het water heeft een bruine kleur. Onder water heb je een witte waas en veel zwevende stofdeeltjes. De ondergrond is hard met daarop een dunne laag modder. Hoe dieper je gaat hoe dikker de modderlaag wordt. Het zicht bedraagt een drietal meter. Er liggen wat takken en boomstammen, begroeid met zoetwatermosselen. Eenmaal voorbij de 5 meter diepte wordt het water ijskoud. Er is weinig begroeiing in het meer. Er leven baarzen, forellen, zonnebaarzen en voorns. De vissen zijn echter zeer schuw en laten zich niet benaderen. De plaats is een populaire plaats bij dagjestoeristen en wandelaars. We arriveerden even na 09.00hr en er stonden drie auto's op de parking. Toen we vertrokken om 13.00hr was de parking ongeveer half vol. In het hoogseizoen kost de parking € 2.50 per dag.
In de late namiddag rijden we naar de Moosburgerteiche. Vier plassen van verschillende grootte. We vragen aan de restaurant/camping uitbaatster als we er morgen mogen duiken. Ze kijkt ons verwondert aan. In de drie jaar dat zijn hier woont heeft hier nog niemand gedoken. Vissen en zwemmen ja, of met modelbootjes spelen, maar duiken? Nu, het mag van haar, als we maar beloven heel voorzichtig te zijn.


Het meer van Moosburgerteiche

Danielle op verkenning

Zondag 25 mei. De Moosburgerteiche zijn vier meren, van groot naar klein Mitterteich, Damnigteich, Mühlteich en Weingartenteich. Aan de noordoever van de Wörthersee volg je vanaf Pörtschach of vanaf Krumpendorf de wegwijzers naar Moosburg, je komt dan automatisch bij de meren terecht. Tussen de Mitterteich en de Mühlteich loopt een pad met een redelijk aantal parkeerplaatsen. Op dat pad ligt de Insel der Seeligen, een rustig restaurantje met zeer vriendelijke bediening, hier vraag je ook toestemming om te mogen plonsen. We wagen onze kans in de Mitterteich. Midden in het meer ligt een eilandje. Met zijn diepte van 3 meter is de plas eigenlijk beter geschikt voor te snorkelen. De bodem aan de oevers van het meer en rond het eiland zijn hard. Eenmaal een paar meter van de kant bestaat de bodem uit een modderige brij van meer dan 30 centimeter dikte. Het zicht bedraagt een kleine 2 meter. Aan de noordoost kant van het eilandje liggen mortiergranaten uit de Tweede Wereldoorlog. Aan de zonzijde van het eiland zwemmen honderden kleine visjes. Er liggen tientallen grote (meer dan 10 centimeter) zoetwater-mosselen op de bodem. Aan de oevers van het meer, op ongeveer 1 meter diepte, kruipen veel poelslakken en een massa insectenlarven. Het meer staat gekend voor zijn amfibieën en dat is niet overdreven. Ik heb honderden kikkervisjes gezien.
In de namiddag maken we kennis met de eigenaar van de duikschool Atlantis in Krumpendorf. Hij vertelt me dat het nog te vroeg op het jaar is om grotere vissen te zien. Vanaf augustus komen de grote vissen naar de oevers en ook de zichtbaarheid wordt veel beter. Als we bij hem onze flessen laten vullen, mogen we in de Wörthersee duiken vanaf zijn privé-strand en woefjes zijn ook welkom.


Insel der Seelingen Mortiergranaten van WOII

Maandag 26 mei. Deze keer moet de Wörthersee er zelf aan geloven, maar niet vanaf het privé-strand van Atlantis. Via een tip hebben we vernomen dat aan de zuidoever een paar picknick plaatsen zijn, vlak aan het water. We vinden een mooi plaatsje in de Teixl baai, tussen Dellach en Maria Wörth. Je gaat te water recht tegenover het Kapuziner eilandje. Je kunt je auto op nog geen 10 meter van het water parkeren. Er staat een bord dat zwemmen en watersporten de andere gasten en de natuur kunnen storen, maar verboden is het niet. Wijlie dus het water in. De rotsbodem loopt redelijk snel af naar drie meter diepte op ongeveer 10 meter van de kant heb je een rechte wand naar 18 meter. Tot 10 meter bedraagt het zicht zeker 5 meter. Vanaf 10 tot 12 meter is het water troebel met zicht van 20 centimeter. Onder deze troebele laag heb je een lamp nodig en lijkt het een nachtduik in helder water. In het ondiepe gedeelte zwemt een school van honderden visjes. Op 10 meter diepte vind ik een geweer uit de Tweede Wereldoorlog, de kolf is er wel vanaf gebroken. Danielle vindt nog een paar patronen.



Dinsdag 27 mei. Vandaag vallen we de Rauchelesee aan, althans dat dachten we. De volledige oever van dit meer zijn privaat. Dan maar richting vlakbij gelegen Bassgeigensee. Van dit kleine meer is enkel de noordoever privé. De zuidoever is natuurgebied maar zeer moeilijk toegankelijk. Dan maar naar de Feistritzer Stausee. Eer we de toegang tot dit stuwmeer gevonden hebben zijn we een uurtje verder. De Feistritzer Stausee is een stuwmeer op de rivier de Drau. Hier ziet het water er wel aanlokkelijk uit. Althans op het eerste zicht. Vol goede moed stappen we het water in, en we stappen en we stappen…. We zijn nog maar 50 meter van de kant en staan toch al tot ons middel in het water. Enfin tot aan de kuiten in de modder en van de kuiten tot het middel in het water. We besluiten het toch te wagen en steken onze kop onder maar daar krijgen we snel spijt van. De zichtbaarheid bedraagt ruim 20 centimeter. Vooraleer we de drie meter bereikt hebben zitten we al een bijna halfweg de rivier en in de volle stroming. Dit is duiken waar we van dromen, over een modderbodem, 0 meter zicht en sterke stroming. We besluiten de duik vroegtijdig af te breken, op amper een kwartier zijn we al meer dan 300 meter afgedreven. Woensdag 28 mei. Het wordt stilaan tijd om onze flessen te vullen. Dus richting Krumpendorf en duikschool Atlantis. De duikschool zelf stelt weinig voor, een bureeltje een materiaalkamer en een compressor. Het duikcentrum organiseert op weekenden en feestdagen uitstappen naar verschillende meren, zowel in de omgeving als naar Italië en Slovenië. Als je hier je fles laat vullen, krijg je ook tips waar je kan duiken in de andere meren, de beste plaats om te water te gaan. Zo krijg ik gezegd dat je aan de Rauschelesee vanaf de camping vrij mag duiken, de Feistritzer Stausee klote is om te duiken en we beter de Ferlach Stausee, een paar kilometer verder, hadden gedaan.

We duiken vanaf het strand van Atlantis in de Wörthersee, dit maal aan de noordkant. De bodem is een metersdikke zandlaag, geen modder maar fijn wit zand. Boven de 7 meter is de zichtbaarheid perfect. Van 7 tot 12 meter is het zicht nihil. Onder de 12 meter heb je een lamp nodig en is het zicht weer zoals een nachtduik in helder water. De bodem daalt schuin, redelijk snel, af naar 21 meter. Dan heb je een rechte wand tot ongeveer 28 meter en dan gaat het weer schuin verder. Vanaf de steiger duik je best naar rechts (west) langs de wand. Als je het beu bent, kom je boven de troebele laag terug . Langs de wand moet een zeilboot liggen, deze hebben we echter niet gevonden. Op 7 meter ligt een kist handgranaten uit de Wereldoorlog. Op 5 meter ligt een kleine motorboot. Opgelet in de buurt kunnen vissersnetten liggen. Op 3 meter staan een paar versierde kerstbomen. In het ondiepe water kun je snoeken, voorns en kleine karpers zien.


Kaartje Wörtersee Danielle

Donderdag 29 mei. Terwijl we aan de Moosburgerteiche de inwendige mens aan 't versterken zijn, zien we in de Mühlteich een paar dikke karpers hun kop boven water steken. Wij dus onze kop onder water gestoken. De zichtbaarheid is echter te slecht (minder dan 2 meter) en de vissen zijn te schuw om te benaderen. Deze plas is iets dieper dan zijn grote broer aan de andere kant van het pad. De bodem is gelijkaardig, verharde oevers en modder in het midden. De begroeiing is overvloedig en er leven karpers, voorns, baarzen en snoeken. Ook deze plaats is eerder geschikt om te snorkelen.
Tegen de avond rijden we naar de Längsee. Van Gerard Christl (duikschool Atlantis) weten we dat dit meer 's avonds vrij toegankelijk is voor duikers op voorwaarde dat je eerst de Gendarmerie van Launsdorf contacteert. Van Gerard krijg ik ook het telefoonnummer van de Gendarmerie (04213/2233). Eventjes bellen en we mogen gaan plonsen. Van Gerard heb ik ook, op een kladblaadje, een plannetje gekregen waar ik best te water ga en in welke richting ik best duik. Duiken kun je aan Längsee Bad (opgelet niet bij Schloss Bad). Je kleed je om op de ruime parking. Links van de toegang heb je een klein poortje dat 's avonds open staat voor de vissers, langs daar kun je binnen. Je wandelt de grote steiger op en duikt vanaf de steiger naar rechts (oost). De bodem is modderig, aan het eind van de steiger is het 12 meter diep. De palen onder de steiger zijn begroeid met zoetwatermosselen. Op de bodem leven veel poelslakken. Er zwemmen verschillende scholen kleine baarzen. Onder de steiger verblijft een grote snoek. Met een beetje geluk kun je een meerval vinden. Vrijdag 30 mei. Inpakken en terug naar huis. We zijn sneller thuis dan dat we in Velden waren. Danielle moest niet zo dikwijls. Conclusie
Het is jammer dat de veel meren volgebouwd zijn en de toegang tot het water dan privé is. Je moet werkelijk tips van locale duikers hebben om de juiste plaatsen te vinden.
De beste periode om te gaan is augustus/september, meer leven en beter zicht.
Vooraleer je gaat duiken neem eens contact op met duikschool Atlantis, Gerard Christl, Koschatweg Krumpendorf. De mensen daar zijn zeer vriendelijk en behulpzaam en kunnen je goede tips bezorgen in ruil voor een flesvulling.
De meeste plaatsen zijn niet geschikt voor grote groepen duikers.