Duiken op de wrakken van Scapa Flow in Schotland staat hoog in de hitlijsten van vele duikers. De natuurlijke haven die decennia lang de thuishaven was van de Britse vloot is dan ook een mistieke plek, die bol staat van de verhalen.
Nadat de een Duitse onderzeeër het quasi onmogelijke klaarspeelde en ongezien in the Flow binnen kon sluipen en verschillende Britse schepen torpedeerde, werd de thuishaven van de marine beter beveiligd. Aan het eind van de Tweede Wereld Oorlog lag 'die Deutsche Hochflottille' hier voor anker onder toezicht van de Britten. Aangezien de Duitse commandant niet wou dat zijn vloot in Britse handen viel, gaf hij zijn eigen vloot de opdracht zichzelf te kelderen en dat is nu een van de voornaamste redenen waarom duikers naar dit stukje van de wereld komen, zo ook een groep Odysseeërs.

Zaterdag 4/6/05

Om 7u30 belt Marc aan om me op te pikken richting luchthaven. Koen zit al in de auto en Daniel zit nog op ons te wachten. Na een korte rit komen we aan in Zaventem en is het wachten totdat iedereen is aangekomen om gezamelijk in te checken. De mededuikers zijn: Walter & Danielle, Luc & Gonda, Marc Geunes, Daniel, Filip, Bart Spiessens, Bert Schoofs, Koen, Albert en mezelf. De vlucht is met 20 min vervroegd, wat beter is dan te vertrekken met vertraging. Iedereen had hierover dezelfde mening todat we de douane gepasseerd waren. Eens de douane voorbij was er een fille tot aan de handbagage controle . Door de vervroeging van de vlucht was het haasten naar het vliegtuig om onmiddellijk in te stappen. Bij de aankomst aan de gate werd er al afgeroepen dat de gate ging sluiten. Na een vlucht van iets meer dan een uur landden we in Heathrow waar we van Terminal 4 naar Terminal 1 moeten om de aansluitende vlucht te nemen richting Aberdeen. Ook hier was er niet veel overschot, binnen de 15 min waren we aan boord richting Aberdeen. Bij aankomst te Aberdeen is het wachten op de bagage, wat al een tegenvaller met zich meebracht. Van de 15 valiezen ontbrak er één , die van Danielle. De stemming werd al gedomperd en na het invullen van de nodige papieren gingen we op zoek naar een taxi voor de verplaatsing naar de haven waar ons nog een trip met de ferry wachtte van 6 uur richting Kirkwall. 23u00 plaatselijke tijd Kirkwall. Nog even wachten op de taxi die ons naar Stromness brengt. Eens de bagage ingeladen en nog een plaatsje gevonden voor de duikers, busje was een schoolbusje voor kinderen en de afstand tussen de banken was daarop berekend, wat geen probleem voor onze kleine man Luc, maar wel voor de iets wat grotere jongens zoals Koen en mezelf konden we vertrekken naar Stromness. Na 20 min bereiken we de haven van Stromness waar onze boot op ons ligt te wachten. De “Bounteous Sea”. Na rondleiding van de schipper was er de indeling van de kajuiten en konden we na een lange dag gaan slapen. De indeling: Daniel met Filip, Marc met Koen, Mario met Bert, Bart met Albert, Luc met Gonda, Walter met Danielle. Bij de laatste 2 kajuiten was er geen discussie wie met wie ging slapen en voor de overige kajuiten was dit hetzelfde .

Zondag 5/6/05

07u00. M’n GSM loopt af (gebruikt als wekker) en er was al een test: 1 uur te vroeg, daar ik het uur niet had aangepast aan de lokale tijd. Iedereen had het gehoord, dus test geslaagd, waarmee niet iedereen tevreden was . Na een klein ontbijt van ontbijtgranen en koffie op weg naar de eerste duikplaats. Het was blijkbaar niet iedereen ontgaan dat het vandaag mijn verjaardag was. De eerste duik: Wrak: “Karlsruhe”. Buddy voor vandaag is Bert, die de rest van de vakantie de stempel krijgt van “Recreatieve 3* Duiker”. Bert, misschien een kleine troost van een 3* Sportduiker, ik heb er niets van gemerkt en wil zeker nog veel met je duiken. “De Karlsruhe” is van het type Kruiser dat groot genoeg is om 2x op te duiken. Naast een wrak waren er nog kabeljauws, lipvissen en een schorpioenvis te bewonderen. De wrakken zelf zijn op sommige plaatsen mooi begroeid met anemonen.Na de duik terug naar de haven van Stromness. De tweede duik was op de “Gobernador Bories” dat dienst deed als Blocking Ship. Door de sterke stroming werd de bodemtijd beperkt tot 30min.Het avondeten werd genuttigd in de Hudson-lounge, waar ik verrast werd op een dessert met zang, aangeboden door de zaak op vraag van Daniel.

Maandag 6/6/05

Buddy voor vandaag is Bart. De eerste duik “De Brummer”, ook van het type kruiser. Buiten de kabeljauwen en de lipvissen vond je boven op het wrak de noordzee-krabben en fluwelen zwemkrabben.Voor mij was dit de eerste keer dat ik een duik maak buiten de veiligheidskurve. Verplicht een trap te maken van 3 min op 3m. Na de duik vaarden we naar de haven van Lynness waar zich een museum bevindt over de eerste en de tweede wereldoorlog. Eveneens is er een Soldaten-kerkhof dat ik later nog zal bezoeken.De tweede duik vond plaats op de “F2”, een escort schip van de Tweede Wereldoorlog. Op de F2 was de kanonsloop nog duidelijk zichtbaar, al was hij overgroeid met anemonen en andere planten.

Dinsdag 7/6/05

Buddy Daniel. Eerste Duik: “De Dresden”, type Kruiser. Mooi wrak om op en in te duiken. Er werd enkel in een wrak gedoken als je een uitgang had die groot genoeg was om door te gaan. Zoniet werd enkel op de buitenkant van het wrak gedoken. Vandaag wordt er terug aangemeerd te Lynness, wat ons de kans geeft om het soldatenkerkhof te bezoeken. Hier vind je graven van zowel de Eerste als de Tweede Wereldoorlog met zowel Engelse als Duitse graven. Al lag er maar 1 Duitser van de Tweede Wereldoorlog en die hebben ze dan maar 50m apart van de rest gelegd. Tweede duik : “Tabarka”, een blocking Ship. De “Tabarka” was zeer toegankelijk. In het wrak en aan één zijde was je beschut tegen de sterke stroming. Dit ondervond Daniel zeer goed als hij even een kijkje wilde nemen om de hoek. Dan maar snel teug van waar we gekomen waren en nog eens rondneuzen in het wrak. We komen aan in de stookruimte. De ketels zijn nog goed zichtbaar en dat vond ook een conger die in één van de ketels woonde. Tussen de plantengroei waren er ook nog draad- en naaktslakken te vinden.

Woensdag 8/6/05

De verjaardag van Walter. Ook hij heeft nu de gezegende leeftijd van 38jaar. Het weer tot nu toe was voor Schotse normen zeer goed. Laatste week hadden ze daar nog stormweer en sinds zondag hadden wij een zonnetje met een temperatuur tussen de 13 en 15°C. Vandaag werd er op de “Köln”(Kruiser), met als buddy Koen, en de “Roedean” (mijnenveger) buddy’s Marc en Filip gedoken. De “Roedean” hebben ze laten ontploffen wat als gevolg had dat gans de omgeving bezaaid was met wrakstukken. Het maakte niet uit welke kant je opging, een wrakstuk was er te vinden. Als wrak op zich was dit één van de minste duiken. Na de duik bleven we aan boord om te eten. Anders zou het iedere avond frieten worden. Als voorgerecht was er verse vis. Hiervoor had Marc gezorgd (gekregen van ne kleine die daarmee rondliep in de haven). De kok van dienst was Luc, waarvoor onze dank. Op de menu stond er spaghetti met drank (lees biertjes) aangeboden door Walter en mezelf om onze verjaardag te vieren. Danielle had gezorgd voor een lekkere taart en iedereen liep rond met een rond buikje. Aan ieder voor zich om uit te maken wat daar verantwoordelijk voor: was de spaghetti, de taart, de biertjes....???

Donderdag 9/6/05

Het weer verandert. Het zonnetje is weg en de zee wordt iets ruwer met een sterkere stroming. Duikplaatsen van vandaag zijn de “Kronprinz Wilhelm” en de “V83”. Buddy Albert. Bij de eertse duik was ik bij de eerste groep om van boord te gaan. Enkel het laatste buddy-team van onze groep haalde de boei en de andere (Marc, Danielle , Albert en ik) mochten het nog eens proberen. Voor Danielle was dit de laatste duik, ze hield het bekeken voor de rest van de week. Bij de tweede poging hebben we iets langer gewacht en haalden we wel de boei om af te dalen naar de “Kronprinz Wilhelm”. Voor de tweede duik van de dag was de “V83“ voorzien. In de buurt van het wrak vonden we een hondshaai. Zeer schuchter dier dat als het zich bedreigd voelt oprolt als een rolmops. Blijkbaar bestond die dag al het goede uit 2 zodat we een tweede poging nodig hadden om het laddertje te pakken om terug aan boord te gaan. Daarom die avond ook maar gedronken in een veelvoud van twee.

Vrijdag 10/6/05

Laatste dag van de duikvakantie. Toch nog twee duiken voorzien om alles af te ronden. Eerste duik terug de “Karlsruhe” met Walter als buddy en de tweede duik op “YC21” en de “F2” met als buddys Bert en Bart. Zou er iets schelen met m’n duikstijl dat de ervaren 3*Sportduikers (lees anciens 3*) het na 1 duik met mij voor bekeken houden ??!!.De “YC21” was een bergingsschip dat gezonken is tijdens de berging van de F2. Goede zaak, zo ligt er een wrak meer. Binnen in het ruim ligt een kanonsloop van de “F2”. De “YC21” en “F2” zijn verbonden met een touw zodat je gemakkelijk van het ene wrak naar het ander kan gaan. Bij terugkeer in de haven van Stromness is het tijd om alles in te pakken en ons klaar te maken voor vertrek naar huis.

Om 14u00 komt een taxi ons afhalen om naar Kirkwall te gaan met doel een Whiskey Stokerij. Na de rondleiding was het wandelen naar Kirkwall-centrum waar we om ongeveer 16u45 toekwamen. Groot was onze verwondering dat we geen restaurant meer vonden waar we nog eten kregen. De winkels en de restaurants sloten om 17u00 de deuren zodat we genoodzaakt waren om Fish and Chips te eten. De enige 2 zaken die open bleven waren “Fish & Chips” zaken waar we na aanschuiven in de rij ons eten konden bestellen. Dan reste ons nog een wandeling van het centrum naar de ferry, wat volgens de Schotten maar 1 mijl zou zijn. We vragen ons af met welke elastiek dat zou zijn gemeten. Na 45min goed doorstappen komen we aan bij de ferry waar we dan nog eens mochten wachten tot 21u00 om het gebouw te betreden. De wachtzalen waren dicht tot 21u00!!!???. Om 23u45 vertrok de ferry. Iedereen had zich al een plaatsje gezocht zodat je toch iets kon slapen voordat je op 11/06/05 om 07u00 arriveerde in Aberdeen. Van de ferry richting station waar we onze bagage kunnen achterlaten. Tot 13u00 was er tijd om Aberdeen te bezoeken en iets te eten om daarna richting luchthaven te gaan. Eens in de luchthaven en na een grondige kontrole van de bagage, vooral de duiklampen en enkellood hadden aantrek , konden we ons begeven naar de gate. Vooraleer we arriveerden aan de gate werden sommigen onder ons nog eens gefouilleerd en was het wachten op het vliegtuig dat een half uurtje vetraging had. De vertraging had geen invloed op de volgende vlucht waardoor we zonder problemen en met alle baggage in Zaventem aankwamen. De duikreis is een aanrader, enkel met droogpak, daar de watertemperatuur tussen de 8 en 9°C schommelde. Duikplaatsen zijn beperkt maar op de meeste wrakken kan je gerust 2x duiken. Wel is er het leven algemeen duur zodat je voldoende zakgeld moet voorzien.